Gister ben ik naar de Horecava gegaan. Op deze foto lach ik nog. Maar het resulteerde wel in iets dat ik niet verwacht had. Een leermomentje…
Ik was er nog nooit geweest en wist niet wat ik moest verwachten. Eenmaal daar aangekomen bleek al snel dat het een groot foodfestijn was. Overal kreeg je gratis hapjes. En ik was te zwak om ze af te slaan. Blokje kaas, softijs met daim en oreo, bitterbal, ijsje en meer… Ik was 12 dagen keurig op schema, wat ging er mis? 12 dagen nauwelijks tot geen cravings en nu had ik geen eens honger, maar ik kon het niet afslaan.
Vlak voor Oud&Nieuw hoorde ik dat het bedrijf waar ik werk er mee stopt eind januari. Dat betekent dat ik heel snel een nieuwe baan moet vinden. Dat bracht onverwachts en onbewust heel veel stress met zich mee, want nee, ik heb nog niets gevonden.
Met sport liep het niet echt lekker. Niet alleen vanwege mijn blessure, maar nog meer dingen. Ook dingen waar ik zelf geen invloed op heb. Daar baalde ik enorm van.
Gister zijn twee verstandskiezen bij mij getrokken. Daar zag ik heel erg tegenop. Ik wist niet wat ik moest verwachten en was bang niet te kunnen eten. Ik heb me daar te druk om gemaakt. Ik zocht shakes op die binnen mijn schema passen en ging er tegenaan. Maar nu tijdens Horecava ging het dus fout. ‘s Ochtends shakes genomen, maar ik kon gewoon eten. Ik had nergens last van!
Al deze dingen zorgden voor mij voor enorme stress in mijn lichaam die ik wegduwde. Ik wist niet eens dat dit iets met mijn lichaam deed. Dit kwam omdat ik niet naar mijn lichaam luisterde. Ik probeerde gewoon door te gaan. Door te gaan voor de klanten van de sportschool, door te gaan voor mezelf. Niet laten zien dat ik het best moeilijk met dingen had.
Onbewust greep ik naar al deze zoete dingen tijdens het evenement. Op de weg terug naar huis kreeg ik nog snel popcorn met gesmolten marshmallow en witte chocolade er overheen. Ik schrokte dit nog net niet naar binnen. Tot aan de laatste kruimel en daarna kwam het gevoel over mijn heen: spijt.
Iedereen kan dit overkomen, ook al ben je zo goed bezig. Wat veel mensen echter doen, is gelijk hun doelen opgeven. Probeer er echter een leermomentje van te maken. Vanaf nu ga ik proberen iedere dag een momentje voor mezelf in te plannen. Een momentje waarin ik bewust bezig ben met wat ik voel in mijn lichaam. Ik ga mijn gevoelens niet meer opkroppen. Vanaf morgen, nee sterker nog, vanaf nu pak ik gewoon de draad weer op. Ik ga me weer volledig inzetten voor mijn doelen die ik nog beter ga proberen te definiëren. Ik ga weer mijn best doen. Meestal zeur ik niet zo, maar ik wilde dit toch plaatsen om te laten zien dat als jij dit ook hebt, je niet alleen bent.
Heb jij dit wel eens gehad?
__________________________________________
Barbara (25)
Ik ben de oprichter van Be Happy & Healthy en leef volgens een positieve healthy lifestyle. Ik hoop de lezer achter te laten met een glimlach of een positieve kijk op de wereld. “Be the change you want to see in the world.”
Leave a Comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik denk dat het wel menseigen is om op deze manier met een teleurstelling om te gaan. Je bent een echte doorzetter wanneer je jezelf herpakt en het als een leermoment beschouwt, en weer verder gaat. Goed artikel!
Dank je wel Mariska, ik ben inmiddels weer goed op weg. Bedankt. xxx
Ook al heb je geen idee wat de volgende dag zal brengen, zet je gedachten op positief en verwacht het beste. Een positieve intentie is de beste verwachting die je uit kunt zetten. Gedachten zijn krachten. Ook al komt het niet allemaal uit zoals je had gehoopt, je hebt in ieder geval geen energie verspild aan doem scenario s met bijbehorende emoties.